сачыненне на тэму добра смяецца той хто смяецца апошним
Сцвярджаючы, што перамога дабра магчыма толькі ў выніку бязлітаснага бою са злом, пісьменнікі нашай нацыянальнай літаратуры папярэджваюць, што гэты бой нялёгкі. Вынішчаючы сумленныя, здаровыя, але пасіўныя сілы дабра, зло тым самым расчышчае сабе дарогу і рыхтуе атаку на актыўныя, каб лягчэй было расправіцца з імі. Але ніяк нельга адмаўляць думку пісьменніка, што гармонія знешняй і ўнутранай прыгажосці, дасканалы розум, часам нават хітрасць і хаурус з усімі, хто, так ці інакш, паспрыяе высакароднай мэце, – дзейсныя сродкі ў барацьбе са злом. Вобразам юліі пісьменнік даводзіць, што для таго, каб дабро смяялася апошнім, недастаткова толькі высакародных намераў, адвагі і гатоўнасці рызыкаваць у імя перамогі над злом. Даючы нам рэцэпты паспяховай барацьбы са злом, многія творы нашай нацыянальнай літаратуры вучаць і папярэджваюць нас, што ваяўнічасць зла намнога лягчэй папярэдзіць, чым потым з ім змагацца. Пісьменнік нецярпімы да тых, хто гоніцца за багаццем «не дзеля таго, каб рабіць дабро бліжнім, а каб нічога не рабіць, або – што яшчэ горш – каб шкодзіць. Славячы выратавальную сілу слова, ён заклікае нас быць пільнымі да таго слова, якое здольна пашкодзіць, разбэсціць, паклікаць у шырокую браму, што вядзе да пагібелі. Абапiраючыся на паслугi плятхара i падхалiма зелкiна, карыстаючыся баязлiвастью тулягi, дабратой i даверлiвастью чарнауса, гарлахвацкi iмкнецца пралезцi у вучоныя. “ у вобразе зелкiна драматург не толькi заклеймiу пляткарства i падхалiмства, але i наглядна паказау небяспечнасць i шкоднасць такiх зелкiных, бездоказныя абвiнавачваннi якiх былi самымi моцнымi аргументамi у свой час для рэпрэсii супраць сумленных людзей. Па - чуўшы пра гэта, зёлкін — яшчэ адзін супрацоўнік гэтай навуковай установы і ўсім вядомы вы - думшчык і пляткар — перайначыў яго расказ так, што выходзіла, быццам туляга на самой справе дзянікінскі афіцэр і вельмі баіцца ця - пер гэтага. Спачатку смяяўся гарлахвацкі, паціраючы рукі ад радасці, што, дзякуючы страху тулягі, зможа ў хуткім часе абараніць дысертацыю і закрыць рот тым, хто падазрае яго ў лжэвучонасці і не давярае яму.
I няхай сабе пярэчанне тулягi вельмi нясмелае, але сам факт, што да смерцi запалоханны чалавек усе ж адважваецца на гэта, з яуляецца сведчаннем яго высакароднасцi, маральнай чысцiнi. Бессаромнасць гарлахвацкага вельмi узрушыла i абурыла тулягу, але ен пакуль што не адважваецца каму - небудзь расказаць усе, бо не упэунены у сваей праваце.
У яго нараджаецца вялiкi гнеу да праудзiсвета, нахабнiка i кар ерыста, рашучасць абавязкова яго выкрыць, адпомсцiць за тое зняважанне, крыуду, якiя цярпеу туляга ад дырэктара.
Коментарі
Дописати коментар